Voor de heer X. maak ik een gedicht zonder dat hij het weet.
Nu is het wel vaker zo dat ik iemand iets toeschrijf,

voordraag zelfs, bewaar in woorden zonder dat de persoon het
zich bewust is. Na weken, jaren misschien vinden ze

zich dan terug maar dat is toeval of uitzondering. Sommige
letters verzamelen zich in een bundel die dan aan alle

heren X. tegelijk opgedragen is, geïnspireerd door. Dit keer
zal niemand reageren, niemand iets vragen, geen

stem van toeval spreken, de heer X. is koud al en bijna bevroren,
en hoewel ik voor hem sta zal hij me niet zien. Ik

verschijn op een klein bordje aan zijn rechterhand, onder het
struikje met de rode bessen die je beslist niet mag eten.

Maar ik hoop dat ik hem bereik, dwars door de aarde heen en
dat iets van hem zodoende blijft en vindbaar is.

 

Samen met Maria Barnas, Margreet Schouwenaar en de gemeente Alkmaar is
de Eenzame Uitvaart weer opgepakt, vandaag is mijn eerste.