Ook al scheurt de storm de flarden van een gesprek beneden
uit elkaar, komen slechts af en toe de vloeken
boven, de ruzie is angstaanjagender dan de wind zelf. Een
vrouw of twee staat bevroren in het perkje naast
de honden, een fietser schuilt tegen een hek, een auto is scheef
op straat gaan staan. Twee mannen lopen naar elkaar toe
en gaan weer uit elkaar, de een jong en onverschillig, de ander
oud, te oud om wat voor gevecht nog aan te gaan.
Een van de ergernissen is die staat van zijn. Zijn jaren geven
hem een bepaald recht dat de ander ontnomen wil
zien terwijl de jongste iets opeist waar hij vaag jaloers op is.
Ook onverstaanbare dingen kun je volgen.
De hoogte van de boomhut maakt mij veilig en toch vermoed
ik een ophoping in het portiek en deuren die opengaan.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x