Als je van iemand nog een bijdrage zou verwachten, dan zou
het toch van de voormalige coach zijn en niet

in de vorm van doelstellingen op een wit vel met een cirkeltje
erom, geprikt op de muur tegenover me met zijn

laatste punaise, ook niet de schamele vergoeding voor andere
capriolen dan het opvolgen van die stellingen,

geschoven onder de fruitschaal, die niets met doel maar wel
met ‘open’ en ‘schoten’ te maken hadden (als

je heel creatief dacht), ook niet het halve stokbrood en dat ene
bakje salade voor tijdens dat zo noodzakelijke

overwerken en zeker niet meer inhoud aan oude mails en versjes
over die vorm van bijsturing maar gewoon,

een deel van de erfenis en vermelding in de statuten als meisje
van plezier en ongeleid projectiel met uitroepteken achter

lief!