Eens in de zoveel jaar zorgt hij echt voor een lege plek
in het centrum van de wereld. Hoewel vaker

afwezig is hij dan een duidelijke witte vlek alsof op een
ansichtkaart heel hard gekrast is tot er

niets meer staat. Je schudt je hoofd en kijkt in het rond
alsof de vergissing bij jou ligt, alsof hij

verstoppertje zou spelen en achter je rug weer tevoorschijn
komt. Alsof een grote hijskraan hem, tegen

betaling uiteraard, verplaatst heeft naar een ander uitzicht
en jij aan je jurkje nog wat spartelde maar

vroegtijdig los liet, zo gaat dat met eigenwijze bewoners.
Hij bericht dan vanuit een haven met veel

verse vis, echte zeemeerminnen en twee vuurtorens, al kan
dat laatste best een gevolg zijn van dat hijsen.