Voor vandaag hadden we een toeter gepland, een trompet
die dwars door het zonlicht schalt, wat confetti
dat aarzelend maar lang nog in de bomen zou hangen, een
taartje of twee, misschien een kleine stoet van
bezoekers die onduidelijk over het feestgeschal toch hadden
gedanst rond de keukentafel, de lamp had
mee geschud, de ramen waren beslagen en overmorgen had
ik nog een schoen gevonden die halverwege
onder de kast was verdwenen. Niemand die haar miste. Maar
we lieten het voor wat het was: een notitie in de
agenda, een uitroepteken, een liedje maar alleen in het hoofd,
een bijtende constructie rond iets anders dan
zacht slagroomgebak met chocolade. Bovendien was de zon
zo weer weg en alles dat wapperde was het wasgoed.
Deze blog is gestart op 8 april 2006.
Bob Dylan, Changing of the Guards, album Street Legal
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x