Soortgelijke troost: een boterham met hagelslag en een nat
vingertje dat tussen je broodje scharrelt, in een
logeerbed liggen en dan een groot kind in de kamer horen
die fluistert dat ze nog even wat van de lijn moet
halen, sorry, een stemmetje van beneden dat oma vormt,
een gesprek per ongeluk horen vanuit een warme
douche waarin dat grote kind tegen die allerkleinste zegt
‘voor altijd en helemaal’ en dan haar
armen vermoeden die ze reuze wijd houdt, een dropje uit
een jaszak op het kerkplein en dat plein dan
voortaan dropjesplein noemen, de vraag ‘kom je zo terug’,
het nodig zijn, het overbodig zijn en tegelijkertijd
bij alles willen dat dat blijft en dat zij, die grootste, even in
het voorbijgaan over je hoofd strijkt, je instopt.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x