Als ik nu het volgend versje een uitwerking van een gedachte
noem, kan ik misschien die vinger langs mijn

halslijn vergeten en alleen de natte afdruk laten zien van een
zwetende hand. Of gewoon niets opschrijven en

op het papier gaan liggen in de hoop dat mijn contouren duidelijk
worden. Stoppen met denken scheelt ook.

Of lezen in plaats van schrijven. En dan misschien de volgorde
veranderen, de locatie, de passanten zoals je snippers

kunt maken en als confetti kunt verstrooien. Koppen uit de krant
die je achter elkaar op de muur plakt en dan

van een afstandje gaan kijken naar wat ze daar doen. Of gewoon
niets doen. Afwachten wat er in de lucht

verschijnt of op je rug als die weer droog is, een krasserig streepje
misschien door een hol hartje en een cirkel om een A.