Het is altijd het verkeerde moment. Als je gerustgesteld
wilt worden, vergaat de wereld, als je horen wilt

dat je geliefd bent, vergeet hij het te zeggen, als je op wilt
staan lijken je benen verankerd en zwaaien met

ledematen is er niet bij, het pistoolschot bij de start heeft
je geraakt. Dat je een korreltje zand bent

en een van de velen wist je maar het liefst had je de plek
aangewezen waar je nog wat heen en weer rolde,

aan de voet van een watertje, onder de uitgespreide takken
van een mooie boom. Je wilde zelf

bewegen en niet door de wind heen en weer en weg geblazen
worden en zeker niet blijven hangen aan een

schoenzool die je platter drukte en kwijtmaakte, uiteindelijk.
Maar misschien bracht die je wel tot hier.