Het leek aannemelijk dat hij dood was maar een foto van
zijn blote voeten op een zomers strand wees

anders uit, een detail in een reisgids, gekreukeld en gemarmerd
en met tussen de teen het plastic van een

gele slipper. Zo zorgt een terloopse afbeelding voor vage
geruststelling, we zien immers niet wie er

naast hem zit of aan welke zee het zand ligt, wordt vervolgd
zou je kunnen zeggen want er komt vast een

bewijs van temperatuur, genot, lengte en duur, datum en
hoedanigheid, iets zit er vast aan die rimpelige

tenen en combineert met de kleur geel. Een kaartje zou leuk
zijn. Zaken, zou hij kunnen zeggen, of

toeval of een kleine omweg of zelfs alleen het woord levend
en dan iets van lieverd, langzaam, lekker kan ook.