Vandaag mogen we weer naar buiten, zijn we vrij om zelfs
de treden van de trap te kussen, slaan de

buurman van de hoek over, doen geen dansje maar realiseren
ons dat elke stap weer genomen kan.

Het is een beetje als streng vlechten draaien in het natte haar
en dan na dagen een wijd uitstaande bos

te borstelen, het hoofd achter- en voorover te schudden en
met spuug de laatste lokken bij te werken.

We zullen een foto maken. Vanavond zullen we bedenken
dat als de voorraden zijn aangevuld we

makkelijk nog een paar weken binnen kunnen blijven, er was
buiten iets dat tegenviel misschien. We kunnen zelfs

het haar in hetzelfde patroon terug stoppen, een lintje zoeken,
en fantaseren hoe het was.