Hij geeft een tijdstip door en een locatie, het is bijna alsof je vanaf
daar deelnemer wordt aan een speurtocht met

na afloop op zijn minst een taartje of oorkonde met goud. Dat hopen
we dan maar terwijl we niet echt zitten te wachten op

herkenningstekens onderweg, het opzetten van onze leesbril, het
begrijpen van opeenvolgende herinneringen

en het doen of dat onze missie is. Daar kan hij sowieso niets mee,
hij draait het raampje van de auto open en legt

zijn arm erin en wijst met de ander en zal hinderlijk toeteren als we
aankomen, zijn er voorwaarden tot

meedoen? Misschien hebben we de juiste tijd niet verstaan of blijkt
het alleen het weerzien te zijn met een oude vriend

die speels nog voor verrassingen zorgt, een warme hand en wat
cash in de plooien van onze zomaar opgeschoven jurk.