Ze danst voor hem uit, raakt de vieze betonnen vloer, rolt zich
in plastic tussen het publiek door en vraagt om

aanraking, de camera kussend met vochtige vingers terwijl de
lucht boven de ijzeren staketsels uit steeds

blauwer wordt en warmer. Haar jurk is wit en net iets te kort,
de zon brandt zich in de toeschouwers, iemand

werpt zijn t-shirt over het hoofd, een ander maakt de afstand
onderling nog iets groter. Het is niet wat

ze zegt, het is wat ze doet, beter dan dit wordt het niet. Afstappen
bij het fabrieksterrein waarop terrassen zich vormen,

prachtige jongens vlees keren, de nieuwe hippies neuzelen, hij
zich schuilhoudt totdat zij, alleen de hand maar

op zijn knie legt of even de vinger trekt over het oude litteken,
daar in dat niemandsland beweegt de wereld.


Hal 25, Alkmaar, 12 juli 2020, voorstelling Maya Link