Voor een derde keer komt een klusjesman kijken naar mijn balkon,
specifiek naar de rand en de mogelijkheid

tot verval, verwijdering en vernieuwing, de benedenbuurman heeft
lekkage. Hij gaat op een klapstoeltje, daartoe

vrijgemaakt en in de zon gezet, kijken hoe de zaak erbij ligt. Beton
zeker, vraagt hij mij, en zoals u nu wel weet ben ik

uiterst inschikkelijk dus ik knik. Hoe lang al, is de tweede vraag en
voorzichtig durf ik dan te stellen dat zijn collega, nummer

twee, zeg maar, want drie is natuurlijk de baas, meende dat er een
hoogwerker aan te pas moet komen. Drie brengt

het in verband met deze tijd. Te gevaarlijk, meent hij. Kijk, zelf is
hij nergens bang voor, het is alleen heel raar dat hij

niet bij zijn moeder mag komen en Pasen wordt ook niets zo, maar
dit, zegt hij, en hij wijst naar de koffie en mij,

pakken ze ons niet meer af! Ik weet niet goed wat maar lach.