Blijkbaar lezen heel veel mensen mij op de werkvloer en nu deze
gesitueerd ligt in het huishoudelijk verkeer – nee,

niet met z’n allen rond het aanrecht-, ben ik lastiger te combineren
met die intieme sfeer die we in het gezin hebben

gecreëerd, bedreigend zelfs, niet meer te handhaven of tot de orde te
roepen of zelfs uit te schakelen, een beetje eigenlijk

als dat virus dat rondwaart. Ik kom tot u met een boodschap in vredestijd,
zoals de minister zei, maar ik begrijp dat het zonder

de koffie uit de automaat, de boterham in de bovenste la en de knipogen
naar de receptioniste, moeilijker binnenkomt.

Ik weet dat u op de terugweg stiekem een kroketje trekt en dan nog
denkt aan haar onheuse bedoelingen en thuis het

slot op de koelkast zit en ik verwacht geen creatieve oplossing voor
de achterstand die u oploopt, slechts een alternatief.