De lijn kraakte, resten van het gezelschap drongen zich op, er
was een vuurpijl en afstand, je schreeuwde bijna
maar natuurlijk was er voor mij ook een gelukkig nieuwjaar
zoals er dat voor de kinderen was. Een vader die
vroeger op straat stond en rookte met de buren terwijl hun glazen
botsten en wij angstig achter de gordijnen bleven,
binnenkomen in onze warme kring bestond niet, onderweg was
er weer iets anders. Of je bleef
de in gesprek toon horen alsof echt iedereen je tegelijkertijd
probeerde te winnen voor het goede kamp,
ik moest altijd aan oorlog denken en afgerukte ledematen omdat
het zo voelde, zo voelde het, en ik hoorde
hoe je trok aan je sigaret en praatte met je armen om iemand heen
en geen enkele keer bang was voor de grootste knal.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x