vaak ongewild

Ik vraag hem hoe je stem was, mamma, want ik weet het niet
meer en ik had hem zo graag willen horen nog.

Mijn zoon denkt even na en maakt dan een hoog riedeltje met
een gek woordje erin, we kijken elkaar aan

en moeten lachen, ja, zeg ik, zo was het. Jij verzon een woord
als je dag zei en lief zwaaide en holde het

hele grindpad af en keek ons na. Ik weet het wel, je was nu
veel te oud geweest en veel en veel

te moe en je had vast de taart in de garage gezet en de cadeaus
in de vriezer en je had beweerd dat er

veertig kleine kinderen speelden midden op straat of zomaar,
ineens, had je gezegd hoe onzeker je eigenlijk

was, we hadden het niet geloofd maar geknikt en je hand even
gegrepen, maar je was erbij, dat was het minste, jij daar.