Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

in één kamer

Terug te reizen naar waar het begon, waar de duinenrij
in zee zakte, doperwtjes naast een rand rijst in

een sausje dreven, kleuren verliepen als een oude wond,
je niet wist waaraan je je bezeerd had. Het huis

een bovenwoning in een straat waarin je verdwaalde
eerder, de kat zwart en hoog vanaf een kast

springend, je zus je vriendinnetje, alles een geheim dat
gemakkelijk onthouden kon. Het weer zonnig,

de auto snel, de taal die van een willekeurig toerist, de
geluiden uit een disco langs de snelweg.

Op het toilet een giechelend overleg, de zaak beklonken,
zij de een, ik de ander, zacht doen voor

elkaar, de ramen beslagen, de ochtend misplaatst, de rest
van het leven uiterst volwassen en hongerig.

« »