datzelfde 3 bij 2

We spaarden dezelfde details. Er waren boeken in hoge
zelf getimmerde kasten, de zijne eerst nog

aan de linkerkant terwijl de mijne rechts stonden terwijl
ze later zich aan elkaar uitleenden, er

waren langspeelplaten die op alfabetische volgorde in
een document vindbaar waren, ruimtes tussen

favoriete letters, er waren poezen, een, twee, drie die
hun jongen bij voorkeur op de traptreden

legden, er waren foto’s aan de muur die in de kleine
donkere kamer eerst te drogen hingen, knijpers

in de soms onherkenbare vrienden, er waren die vrienden.
Ons kind heeft een ruimte die geen altaren kent

of het moet de keuken zijn met brandschone, scherpe
messen en laden die glijden en geuren van toen.