Ik vree eens een man die een lang litteken droeg, dit
keer niet van binnen maar zichtbaar van zijn

schouder tot ver in de arm zodat je je kon verbeelden
dat die linkerkant wat los hing en er

bijna niet was geweest, soms heb je oog voor detail
op de verkeerde momenten. Vannacht

had hij een huis gekocht waarvan alleen de voorkant
ingericht en op orde was, zodra je

over een slordige plank door een moeras de resterende
oppervlakte bezocht, waren er alleen de muren

die overeind stonden. Hij was niet gelukkig, zijn vrouw
lag gedrapeerd over een witte bank en nergens

was plek voor mij. Ik ving kikkers tot slot, beesten waar
ik normaliter voor weg spring en hoog gil.