Op het beeld kraait en krast mijn kleinzoon boven de
woorden die ik hem schonk, hij is de enige

die het snapt, schertsen mijn kinderen en ze willen graag
uitleg van sommige verzen. Is een

zinsbuiging een gedragsverandering en is een grens een
echte overgang, zijn die handen van een kind en

is het meisje echt van plezier, bedoel ik zwart in de
betekenis van kleur of ontgaat hen een

weemoedigheid en is het bed voor mezelf, daar aan het
raam geschoven? Dan helpt het niet als ik

zeg niet van de uitleg te zijn, je moet het voelen hè of
andere verdedigingsmechanismen en een

beroep doe op beginnende seniliteit en tijdscapsules
beschrijf die nu eenmaal door de ruimte vliegen.