Dat hij schatert, mijn liefde overzee, zijn mond opent
als ik hap en toeter en blaas, of soms
voorzichtiger, de lippen krult en het neusje half, een
wenkbrauw tilt, een kuiltje tovert en dat alles
vanonder en boven en langs de grote donkere ogen die
hij van zijn mamma erfde, en op
dat mollig lijfje met de brede handjes die nu klemmend
grijpen en toch nog alsof per ongeluk:
het haar, de neus, de rand van mijn trui, de speen op de
fles, het knisperend boekje, het merkje
van de liefste witte beer, een, twee vingers; verbaasd
over zijn voet, zijn hand, het geluid opnieuw
en dat wat er uit zijn buikje rommelt: een giechel om
mijn zachte dwaasheid en kriebelend haar.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x