Een meisje met een bipolaire stoornis raakt zoek in
Oeganda en krijgt een krantenartikel waarin haar

vriendinnen verschrikt zeggen van niets geweten te
hebben, alleen hoe vrolijk zij was.

Mijn lief verdwaalt in zijn eigen wijk of in de boezem
van een deerne die toevallig maar voorbijkwam

en ik gedraag mij als journalist en noteer de feiten.
Van vrolijkheid geen sprake, wel was

de wereld opeens weer behapbaar en geheel van hem
en lag het aan mijn frequentie, wij

weten niet op welk gebied. Het zal vermoeidheid van het
vak zijn, afstomping van de juiste vragen en

zeker teveel voorkennis van het scenario dat tot mijn
voortijdig en definitief pensioen leidt.