Omdat tijd voor hem niet bestaat, verkeren wij
door de eeuwen heen en terug

in de toekomst. Het heeft ongetwijfeld voordelen.
Zo is ‘onlangs’ een prachtig woord zonder

inhoud evenals ‘mettertijd’ of andere afspraken.
Gebeurtenissen relativeren zichzelf.

Gisteren redde hij me nog, beweert hij, en ik verzin
waaruit, om morgen niet hetzelfde

te hoeven doen. Zo ontmoeten wij elkaar iedere
keer opnieuw en ook die vrouw

in al die verhalen. Zij zegt ze te boekstaven. Alsof
zij wel een zandloper plaatst op

de hoeken van het bestaan. Er zijn andere tekenen.
In zijn krullen eindelijk een spoor van grijs.