Geluiden van twee kanten tunnelen mij
het dorp uit, zwetende

buurmannen met ontbloot bovenlijf en
kalende kruin, gympen met

losse veters en wijde sportbroeken. Van
bovenaf kakelend met

het helpend familielid, de vrouw die niet
beter weet, het plan van aanpak

volgend met een hopeloze bereidwilligheid,
de oude vader die onnozel nog wat

handen in de zij zet. Ik steek middelvingers
hoog. Lopend kom ik tot

de kerk. Ik post een brief. Ik lees dat er
een kat vermist is sinds vorige week.

Haar foto hangt in het bushokje. Met veters
los kun je zomaar verongelukken.