stelselmatig
Ik probeer de momenten: lunch op het balkon als de bouwvakkers schuilen in de keet. De stoel voor het raam…
beurtelings
De lome tred zet zich voort in het hoofd. Schuifelend bijna hebben we handen nodig om de weg te vinden…
twee mensen
Van wat er naast mij gebeurt, begrijp ik niets: op het afgegraven terrein plaatsen twee mannen beurtelings kleine latjes in…
giechelende bezwaren
Opnieuw worden de huizen aan de overkant zichtbaar. Het loof van de bomen reeds minder vol, kringen aan de stam…
the sky of the sky
In schone witte gangen, de tegels koel, passeren zij. Dit keer met blote armen, ruggen nat, de gezichten rood boven…
onder je gewicht
Terwijl ik steeds duidelijker word, verdwijnt de stad gebouw voor gebouw alsof ze eindelijk dat kunstwerk is dat behoed moet…
mijn kruimels
Nu we niet meer de voet van de bomen zien, de machtige wortels waartussen allerlei beesten struikelend over de loop…
een andere plek
Dat zo’n moeder vroeger zei ‘ga naar je kamer’ en dat ik daar dan zit, glas bobbelend in de smalle…
hetzelfde weiland
Nu vogels uit de lucht te plukken zijn als witte losgescheurde vellen die we – juichend zo vermoeden wij –…