Een man in overall met een kist in zijn rechterhand en een Unox
mutsje op zijn krullen, groet en zegt succes als hij

passeert. Waarvoor dat succes, vraagt een ander, maar hij loopt al
door. Nou weet je, zegt een vrouw later, het zijn de

Japanners en de Chinezen die het zo doen. Ze zit in een grijs groepje
perfecte vrouwen die in dezelfde kleuren tegen het pluche

hangen van een bijna lege filmzaal. Een vrijwilliger komt nog even
uitleggen waar de film over gaat alsof hij meent dat er

toch sprake is van een vergissing. Het is moeilijk je te concentreren
op datgene waarvoor je komt. Ik klim hoger,

lach in stilte, kauw op een dropje, leg mijn armen op de lege stoel voor
me, ga als laatste weg. Langs het kanaal verrijst een

enorme flat. Een ouder stel kijkt met het hoofd achterover de lucht in.
Dan toetert een busje, net op tijd, zegt zij.