Als lezen een opdracht wordt en opeens iets anders dan metgezellen
herkennen en vrienden maken, eenzelfde gevoel

delen en je familie de namen vrijgeven, bijvoorbeeld tellen hoeveel
keer het woordje paars voorkomt, hoeveel paarden er

door de regels galopperen en hoe vaak er gevreeën wordt, is de oogst
een soort bijval voor het komische in het leven,

ach kijk, zij schrijft ook over niets of, hoe bizar dat ze ook David
Cassidy bewonderde, ze breit! en hier is haar kat ook in

de hoofdrol, en al die onzindingen achter elkaar levert toch een heel
beeld op, we hebben iets van liefde helemaal niet nodig,

behalve voor David dan, en kunnen dat delen ook wel overslaan, dat
willen we helemaal niet, en was het een zwarte kat of,

kortom, we verzamelen citaten tot we een heerlijk boekje vol hebben
en dan tekenen we daar het vredesteken op, we leven!