Van iedereen wel iets. De lange jaap over de linkerarm van de
gitarist, het kale plekje op het achterhoofd van de filmer,
het haar op de rug van de coach, de witte benen van de hardloper,
de ogen die van kleur veranderden bij die ene,
de ketting om de hals van de goeroe, de sigarettenadem van de
hardnekkige automobilist, het dons op de wangen
van de jongste, de rug van de ander verbrand. Van iedereen soms
meer. Het lange haar bovenop het hoofd gebonden terwijl
wij het juist loshalen, het zweet in de sporen, de geur van patchoeli
in een nek, het vragen om een
glaasje sap, kopje koffie, een blokje kaas middenin de nacht, een
telefoonnummer, hoe oud ik nu eigenlijk was. Van mezelf
altijd net aan genoeg, voor een volgende keer, voor nooit meer,
voor schone lakens, een open raam, een langer woord.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x