Soms is het teveel informatie. Alsof ik een jurk draag met roesjes,
drie kleuren, rinkelende armbanden en nog iets in mijn

oren en tegelijkertijd mijn tas omkieper op tafel. De groep wordt
onrustig, het verhaal gaat te snel. De heren hebben

ook bijna deze zaal overgeslagen als ze de gang inlopen, tikkend
met hun stok. Op de achtergrond het meisje dat de

bingocijfers opdreunt, personeel fluit, stoelen worden opgestapeld.
In de tuin is er gestrooid met lente. Geel, paars, wit, buigt

en wiebelt tegen de wind in. Mevrouw X. wordt steeds bleker, S.
steeds roder, K. doet nog een koekje. Uit mijn boek

vallen breiwikkels, citaten die ik apart hield tot nu, maar het zijn
vooral mijn vragen, waar waren zij toen, wat deden zij

en waarom niet. Ze denken heel diep na, fronsen, verontrust door
dat wat ze niet meer weten. Ik stoor.