Dit keer trekken ze vlak langs onze ramen, een hele groep op
doortocht naar de finishplaats, terwijl mijn moeder

een stapel tien eurobiljetten achter een houten sigarendoosje
plaatst waarin wat schatten van mij, knopen, een

juweel, bandjes, elastiek en veel draadjes. Ik vraag haar of het
oude of nieuwe biljetten zijn en ze twijfelt. Op de

achterkant van elk biljet staan vragen met open rondjes ervoor,
er is niets ingevuld, nieuwe dus, zeg ik.

De wandelaars zijn allemaal grijs maar stappen haastig door,
rugzakken en plastic tassen meevoerend en ik was

daarnet al wakker dus er moet iets gebeurd zijn dat ik opeens
hen nog voorbij wil zien komen of haar terugneem

naar het nu. Ik weet alleen dat ik schatkistjes vulde voor S. en
L. die alles hier in huis mooi vinden en bedelden om meer.