Een willekeurige middag, de lunchtijd voorbij, het weer dreigend,
zitten er twaalf vrouwen in de filmzaal,

twee mannen noodgedwongen meegenomen, drie boterhammen
in een plastic zakje, half afgemaakte gesprekken,

regendruppels aan de capuchon. Terwijl mevrouw S. geniet van
de eerste reclames, giechelen twee vriendinnen

naast haar en nemen de hele familie door, er zit slechts één stoel
tussen aan- en afwezig zijn, de geur van het beleg

op de bijna opgegeten boterham, het opendraaien van een flesje
fris en de natte jassen. Mevrouw S. is

het liefst alleen daar. Ze zit in de beelden voor haar, vouwt haar
handen, eet alleen een dropje en wacht op elke

aftiteling. De twee naast haar doen alsof ze niets gezien hebben
maar concluderen dat de acteur wel oud geworden is, hé?!