Er is dat verhaal dat heel anders loopt dan je je herinnert.
Je zou, en dan volgt er een detail dat loshangt,

een kleur van een shirt dat verwassen is, een neus die scheef
staat, haar dat recht naar beneden valt en erger nog,

stond hij nu achter de kerk of op de stoep en in welk jaar
was dat. En als je daarachter bent, waarom

zie je dan de verkeerde persoon daar staan wachten, of was
je het zelf en waarom schreef je dat niet op.

Wat was de bedoeling trouwens, was het lente toen, waarom
hoor je dan takken kreunen en houd je de panden

van je jas stevig vast. Met twee handen zodat hij niet je vast
kon pakken, waar ging je naar toe of bleef je

eindeloos lang staan. Op het herlezen komt het aan, het lint
uit je haar als bladwijzer tussen de dunne pagina’s.