In de nacht haar stem. Ze praat in het Engels, ze let op haar
uitspraak. Geen idee wat ze zegt maar het

klonk keurig. Daarna was het een tijdje stil voordat ze weer
begon. Een oplettend verslag vermoeden we van

alles dat ze tegenkwam. De dromen waren bont. Van poesjes
die al het glaswerk stukgooiden tot

kunst die van de muren gleed in het oude huis, van rode
stoplichten die niet gezien werden met vreselijke

gevolgen, van voetjes die struikelden tot een haan die zich
op de kerktoren verslikte in een pepernootje.

Er ging veel stuk. Er was veel lawaai terwijl het een rustige
en zelfs een beetje warme nacht was.

Misschien omdat de een na kleinste had gezegd dat dit niet
zijn echte land was en zij niet meer wist waarvandaan

zij kwam.