Wat zullen we dan later zeggen en tegen wie? Is er dan nog
iemand die hem kende, kunnen we dan grapjes

maken over zijn ernst, de ruzies vergeten, zeggen we dan als
verklaring dat hij al jaren voordien met het

zwijgen begon? Met het stilvallen van de handen? Met het
herhalen van alles? Met het lijken op onszelf?

Verontschuldigen we hem bij voorbaat? Moeten we niet nu
zijn stem opnemen en het hem zelf laten vertellen,

is er iets te vertellen? Kunnen we op foto’s aantonen waar de
kleur van zijn ogen verschoot, de blik anders werd?

Merken alleen wij het? Zien we hoe mager hij wordt, hoe het
haar steeds rechter valt? Horen we iemand

roepen? Nauwelijks nog is er een wereld om hem heen. De
zon schuilt achter de bomen, hij achter ons.