Zoals je uit een taart kunt springen op gepaste en ongepaste
tijden, bloot of niet, of heel hard boe kunt roepen

om de hoek van een deur, zo zou je opeens van versvorm kunnen
veranderen of zelfs van inhoud. Een hoop slagroom

is ook wel erg veel en je weet niet wat er blijft zitten na zo’n
sprong. En van geroep schrik je alleen zelf.

Maar een nieuw ritueel inlassen desnoods voorafgegaan door
zo’n heel lange denkpauze is gewoon een teken

des tijds, je verjaart tenslotte allemaal. Oefenen hoeft niet, het
is betrekkelijk eenvoudig, een heleboel

kleine taartjes maken een grote. Stiekem denken we al aan de
versiering of aan dat wat het meest kleeft.

Het effect moet natuurlijk hartveroverend en jaloersmakend zijn,
erg veel rommel geven en ongelooflijke honger.