Liefde gedegradeerd tot een berichtje op de sociale media.
Iets van blij zijn dat ik er ben, maar waar dan,

denk ik vervolgens, laat staan waarom. IJsbloemen op de
ruiten, geen adem waarin je een hartje trekt,

geen handen om je hoofd, geen duwen tegen je lijf en ergens
vallen, ver daar beneden. Nou ja dat vallen dan

maar alleen van jezelf. Een bijna botsing in de steeg hierachter,
twaalf soesjes in de aanbieding, chocoladescherven.

Rode wangen onder een muts, wiebelende pompon, cheerleader
van de eigen groep. Zes keer zeven treden voor

een bosje bloemen, een bungelend kaartje, met wat geluk een
volle boodschappentas, een enveloppe met

inhoud, de maaltijd warm. De meldingen van Google, het
onderweg zijn, nog zoveel stappen te gaan.