Soms herinner je je geen nieuwe zin maar een oude zoals
een foto van de kleinsten een kopie lijkt van

een foto van jaren daarvoor waarop de volwassenen net zo
kijken. Soms is het een flard van een regel

die terugkeert als een venijnige wind die zijn best doet de
laatste plastic zak mee te nemen, de vuilnis

ligt al op straat en als ik de inhoud niet gebruik, doen de
meeuwen het wel, schreeuwend als

vrouwen en opstijgend met troep aan hun poten. Soms is
het de verwondering van toen die nu

opnieuw me herinnert aan hoe stil de straten vroeger waren,
hoe afwezig hij of hoeveel er past binnen

een open hand, een capsule van tijd, je hoofd, het beeld of
die handige vuilniszak met treksluiting.