In een oud interview laat ik het dagboek open op tafel
liggen, blader zelfs al vooruit alsof de leukste

passages uitgelicht het de lezer makkelijker zullen maken
terwijl de waarheid niet per se leuke anekdotes

heeft, alleen maar veel eerlijker is dan zeven maal twee
fijne regels die half dromend nog over elkaar

vallen. Als onbezoldigd medewerker van mezelf en vooral
iets te zwaar, van middelbare leeftijd en

alleenstaand hekelen we eigenlijk alle andere vormen van
zelfexpressie en zeker die van derden en vooral

de prijswinnende, terloopse, overwonnen kwaaltjes van
de medemens. Nu kan dat ook liggen aan

dwarsheid, eigendunk, onverdraagzaamheid en honger die
tenslotte soms moeilijk te stillen is.