Misschien zeg je eerder dat vrijheid het hoogste goed is als er
een naald boven je zweeft die over een seconde

in je huid krast en een volgend symbool tekent en misschien heb
je meer over liefde gezegd in dat

bijna tijdloze moment dan je eigenlijk wilde en zeker was je een
beetje te stoer voor al deze zaken of al ergens in

de laag van pijn die voorbij de grimas in je gezicht, het trekken
van je huid en je stille handen op het laken

herinnerde aan fluitende vogels en een strakke lucht ergens ver
boven je verlaten lijf. Misschien ook moet je dat

later niet willen toedichten, is daar het beeld voor, zijn daarin de
aaneengeregen kleuren die hij door de lens

scherper stelt even pijnlijk als het vorderen van de tekening terwijl
de koning van de inkt zijn adem inhoudt.

 


A. versus tattookoning Ron Rijks, 13 maart 2012