Mijn vader komt langs op het moment dat ik weg moet en twee
baby’s liggen tegen de deurpost zodat ik er niet

uit kan, ik mompel vele verontschuldigingen maar weet ook niet
waar ik heen moet en raak de weg kwijt in

mijn eigen huis. L. is daarbij, de L. die gisteren floot in mijn
trappenhuis als teken dat hij naar boven kwam en

ik die terugfloot als teken dat dat mocht. Jaren jonger leek hij
dan de vorige keer en ongelooflijk fit, al voordat

de traptreden ophielden begon hij met zoenen en het noemen van
mijn achternaam, iets dat ik vroeger altijd deed als

ik boos op iemand was. Ik blijf je volgen, zei hij en misschien
klonk dat wat dreigend, in ieder geval

hielp hij vannacht niet met het zoeken van een andere deur maar
leunde tegen mijn vader en gaf hem zijn zakdoek.