In films of zoete verhalen is het nooit een echt punt, je zegt iets
en de ander beantwoordt het niet, je kijkt even

sip en haalt dan de schouders op, je mompelt iets over het niet
hebben van verwachtingen en leeft verder.

Een enkele keer is er een vileine opmerking terug, een grijns die
met huilen eindigt, een moordpartij misschien

maar ook dat valt allemaal onder dat geen verwachtingen en dus
valt het reuze mee. In het echte leven valt

de stilte wat minder goed te verteren, er is een draai in bed en een
koude rug, in de ochtend heb je geen honger

en het tegenbezoek blijft in de lucht hangen. Er volgen tien mislukte
pogingen tot communicatie, je bent niet

geweldig in telefoneren en een verkeerd icoontje op het nachtelijk
scherm is dodelijk. Je houdt voortaan je mond.