Nu moet ik volwassen zijn, zegt hij, en in balans. Hij kijkt me aan
terwijl het oortje vol muziek uit zijn haar bungelt en

de draad naar mij loopt over onze uitgestrekte benen heen. Ik knik
maar hum tegelijkertijd. Ik weet het niet,

bedoel ik. Voelt het anders, vraag ik maar nee, dat doet het niet. In
harmonie ook, zeg ik en verwijs nog naar zijn

sterrenbeeld. Niet dat we daar iets mee doen maar het past bij het
plaatje. Huhu, zegt hij en gaat dan over naar

de week vakantie die hij had. Hij had eigenlijk iets moeten plannen,
volgende keer en kijk, giechel ik, je hebt wel eens

een jaar niets gedaan. Allebei opgelucht dat bepaalde periodes voorbij
zijn. Nu nog kunnen praten met iedereen, zegt hij,

op de weg terug. Offline, bedoelt hij. Met mensen die hetzelfde denken.
Ja, zeg ik, ik weet het.

 

(De grootste werd gisteren 30! Een godsgeschenk.)

(8 juli 2016)