Ik droom in reeksen. Niet alleen handelingen die ik in drievoud
doe maar ook pers ik mijn lijf in drie vakjes die

naast elkaar een 3-d beeld leveren in hetzelfde formaat maar niet
in eenzelfde situatie. Het is een erg volle droom,

dringen in het hokje, het ene een soort plantenbak, het andere een
kijkdoos inclusief gaatje en het derde een

onderwatergebeuren terwijl we nog steeds niet zwemmen kunnen.
Zou het komen door die dichter die in serie

zijn werk aanbood en het nummerde in plaats van betitelde of zijn
we in ons eigen rooster gekropen en hebben we

ons tussen de afspraken op het planbord gewrongen omdat we zo
gek zijn op de geur van de viltstiften? Ach en nu ook

een vraagteken in een versje, dingen waar ik helemaal niet van houd,
dat wordt reiken naar de bordenwisser in het andere doosje.