Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

een heel zacht help klonk in mijn kamer 

Ook zij heeft de gekleurde, stoffen omslagen van de
kleine, vierkante boekjes eerst bevoeld, in

de hand genomen en gewogen, geopend en de rossige
weerschijn van de lijnen op het dunne papier

tegen het rode koordje zien opdoemen, en op kleur
gekozen: er zijn er met meer blauw erin,

er zijn er met meer groen erin. Als ze verstandig was,
zou ze meteen tien van dezelfde hebben

gekocht maar ook bij haar zijn het er drie die daarna
verwisseld worden voor harde kaften,

rood met zwarte hoeken, dunne schriften, alsof de
inhoud zich moet voegen naar dat uiterlijk.

Onder haar hand hebben zij zich verbogen, vervormd
tot elk compromis en haar leesbaar gemaakt.

« »