een optelsom van wat we hadden kunnen doen

’Als je mensen in winkels hun kleren en schoenen en zo ziet uitkiezen, doen ze daar tijden over – alsof alles wat ze kiezen fantastisch en perfect zal zijn. En moet je hen vervolgens zien. Meestal zien ze er domweg afschuwelijk uit – of gewoon alledaags. Ze hadden hun kleren net zo goed uit een grabbelton kunnen halen.’
‘Binnenkort zal iedereen een of ander uniform dragen,’ zei Polly treurig: ze begon zich weer ellendig te voelen.
‘Ik vind het een interessante waarneming,’ zei Clary nogal in haar wiek geschoten. ‘Ik denk dat die ook van toepassing kan zijn op andere dingen van mensen – en het zou weleens een serieuze beschouwing van de menselijke aard kunnen zijn.’

uit: Elizabeth Jane Howard, Marking time