in familielijn opgeschoven

In mijn schoot kleine onderdelen die vanuit mijn handen
een voor een naar beneden vallen, daar

wat stoeien en dan in de fruitschaal geworpen worden en
wachten op hereniging, onherkenbaar bijna

dagen ze uit om in een andere volgorde aan elkaar gestikt
elders te gaan wonen. Eerst via het scherm

gekeurd worden door hem, vastgepakt zonder ze aan te
raken, met grote donkere ogen die vandaag

niet lachen maar schatten hoe de figuren passen in zijn
gebouwde wereld. Daar aangekomen rijden

ze over zijn mamma’s buik, vliegen uit de bocht bij haar
halslijn en verdwijnen in het zachte haar waar

zijn kriebelend handje hen vasthouden en weer terugvoeren
naar de grond waar ze in het tapijt vastlopen.