een optelsom van wat we hadden kunnen doen

Een vreemde op straat die me zegt voorzichtig te doen
komt dichter bij me dan de vriend die

achter me schuifelend beweert voor me te zorgen. U ook,
antwoord ik en zomaar ben ik bekender

en geliefder dan tevoren. Zo was de oude dichter die
zijn ogen tot spleetjes kneep alvorens hij

mij herkende en groette, vriendelijker dan het liefje dat
in mijn nek beet. Was u mij vergeten, zeg

ik de eerste terwijl het kleine gilletje bij de tweede met
veel minder plezier vergezeld ging en van

geheugenverlies geen sprake was. Dan zwaait mijn kleine
broertje die opeens in familielijn opgeschoven

helemaal niet meer op mij lijkt en de buurman voor laat
gaan. Jij hier, vraagt deze en adopteert mij terstond.