De storm zo hevig, alle geluiden die van omvallen,
lage stappen om de hoek van mijn bestaan,
plotselinge vlagen van ongekende kracht, trekkend
en tegenhoudend, het water onder de brug
roept, dan weer bedrieglijk de stilte, sussende zuchten
wind, zon tussen in de war geschopte
hoofden, haren in een knoop achterop, een kind heel
dicht tegen je zij, hoeveel daarachter nog,
regen op je voeten, dan weer terugduwend en botsend
en naar adem happend, de woorden niet
kunnen verstaan tot de klingelende deur, damp op het
raam, jassen over stoelen, wijdbeense
gesprekken, op een rijtje de helden, tussen de vingers
de warme dranken, hij lachend roepend ‘watje’.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x