kroelende monsters

Vanuit de zwart getraliede kast waar eerder de kunst
uitgestald het publiek trachtte te verleiden en

ook wel op hoogtijdagen taarten bibberend hun lot
afwachtten, de kat zich soms verschanste

op de onderste plank, vanaf de slordig geschilderde
en reeds gebarsten houten delen waarop

het licht speelt met het stof en de schriften elkaar nu
overeind houden, hard, zacht, gekleurd,

zwart, kijkgaten in het traliewerk, alsof nog even naar
de vijand gekeken kan worden alvorens hij

opnieuw toeslaat, daar vandaan komen de vergeten
herinneringen, zwart afgevend zodra ze

op schoot liggend omgeslagen worden, het bijna
onleesbare handschrift waarin het leven heerst.