Er is een beginregel van een log van jaren geleden die
de laatste dagen zich naar voren wringt op

niet altijd gunstige momenten. Zo willen we graag in
slaap vallen zonder hem in te passen in de

al lange litanie van ongeregeldheden, we hebben hem
ook niet nodig bij temperaturen boven

die van het herfstseizoen, we denken er niet over alsnog
een versje te maken van haar inhoud en toch

springt hij bij ons op de fiets, ligt bij de boodschappen
en flirt met de kaissière. Ook zit er

een foto bij waarmee hij zwaait en zich bewijst, hij heeft
zich zelfs met een plakbandje tussen

de familie verschanst die getrouw ter linkerzijde van de
werktafel toekijkt. Uiteindelijk zullen we

hem neer schrijven, zuchtend hem ontrafelen en een punt
maken van zijn eerder avontuur.